Op zaterdag 29 juni werd de eerste LangsteDagRit (LDR) voor VMTC-leden gereden. Een rit van 378 kilometer, via Deventer naar de Sallandse heuvelrug voor de koffiestop. Onder Enschede langs en daar de Duitse grens over, naar Ahaus. In Weseke was de lunchstop. Via allerlei landweggetjes naar Dinxperlo en hier weer de grens over. Boven Doetinchem langs naar Arnhem, via de Posbank en de Veluwe terug naar Ermelo.
Om 08.15u verzamelden we bij de Houtsnip. Op de uitnodiging voor deze rit kwamen 18 leden af. De afspraak was dat iedereen in zelf te vormen groetjes gaat rijden. Rond half 9 vertrok de eerste groep. En daarna gingen ook de volgende groepjes op stap. Wouter en ik reden samen weg en bij de Stakenberg haakten Sylvia en Raymond bij ons aan.
De rit ging zeer voortvarend, totdat Wouter ineens opmerkte dat onze reisgenoten achterbleven. Dus omgekeerd en het bleek dat Sylvia een lekke achterband had. Gelukkig werden we opgemerkt door een attente bewoner die ons aanbood om even bij hem op het erf te komen staan, zodat bekeken kon worden wat er aan de hand was. Deze meneer had ook een schuurtje vol met gereedschap, wat erg handig bleek. Als snel was de oorzaak van de lekke band gevonden: een plat, scherp voorwerp. Onder toeziend oog van 2 honden werd dit verwijderd en heeft Wouter een plug geplaatst. Dankzij de elektrische bandenpomp (op accu) kon de band weer snel op spanning gebracht worden.
Sylvia heeft haar wensen lijstjes voor handige attributen op de motor dankzij deze ervaring weer aan kunnen vullen. 😁
De rit hebben we voortgezet en hebben we genoten van alle leuke kleine nieuwe weggetjes. Op de Sallandse heuvelrug waren we wel toe aan een kopkoffie – met appelgebak. En natuurlijk even de band checken. Raymond hoorde al heel snel weer een sissend geluid en bleek de spanning van de band weer een beetje gezakt te zijn. Gezien het feit dat er al een plug in zat, konden wij zelf hier niets meer mee, dus toen maar de Wegenwacht gebeld. Deze was er na ’n half uur en heeft direct een dubbele plug geplaatst. Hij adviseerde Sylvia naar huis te rijden in plaats van de rit af te maken. Hier hebben we dan ook afscheid van hen genomen.
Door deze vertraging waren wij de hekkensluiter geworden van deze rit .
De tocht ging verder richting Duitsland. Ook weer over mooie, kleine landwegen. Wouter garandeerde mij iedere keer dat dit toch echt de kortste weg naar Duitsland was!
Eenmaal in Duitsland aangekomen was de lunchstop, de Grill Factory, al snel gevonden. Een veredelde snackbar met een flinke keuze aan goed motorrijders-voer. Hamburgers, schnitzels, patat… Met een gevulde maag weer op pad terug richting Nederland.
Via de Posbank, die de week daarop gesloten zou gaan worden voor het gemotoriseerde verkeer, reden we naar de Veluwe. Zo leuk dat we nog 1 keer die mooie Posbank konden bezoeken. Bij Hoenderloo waren we absoluut toe aan een ijsje. Hier troffen we nog een groep VMTC-ers.
De hele dag hebben we prima weer gehad, maar in Hoenderloo begon het donkerder te worden en zijn we maar weer snel doorgereden. Om half 8 waren we thuis, vlak voordat de eerste regendruppels vielen.
Het was een leuke en mooie tocht. Zeker voor herhaling vatbaar!
Dank je wel TC!
Margrieta
