Alles was netjes en mooi op tijd al geregeld. De Toercommissie had de bedjes al geprobeerd, het avondeten was al geproefd, de sfeer was gezellig en de routes (man-man, wat een bochten!) waren allemaal voorgereden. Alles was klaar, tot het droevige bericht binnenkwam dat Jan, de eigenaar van hotel Daytona in Dasburg, plotseling was overleden. Dat zette alles even op losse schroeven. Konden we eigenlijk nog wel terecht?
Ons medeleven gaat uit naar Hilly – de vrouw van Jan, hun kinderen en iedereen die Jan lief waren. We wensen allen vanuit de VMTC sterkte met dit zware verlies.
Aansluitend is de Toercommissie hard aan de slag gegaan om alles om te gooien en zijn we op zoek gegaan naar een ander hotel voor het Hotelweekend 2024. Er was niet veel tijd, dus de koppen een avond bij elkaar gestoken om te kijken wat we nog voor elkaar konden krijgen om het toch te laten slagen.
En het is gelukt! Het werd hotel Waldeck in Burgen, Duitsland. Voor sommige leden een bekend hotel. Overigens is hotel Waldeck een aanrader als ’tussen-hotel’ mocht je op doorreis zijn naar verdergelegen (zuidelijker) oorden. Klein nadeel, de prijzen bij hotel Daytona waren dusdanig laag, dat we nu een prijscorrectie hebben moeten doorvoeren, maar gelukkig voor geen van de deelnemers een reden om af te zien van het befaamde Hotelweekend.
Na het weekend hebben we van diverse deelnemers verslagen en heel veel foto’s ontvangen – en het blijkt zeker een bijzonder geslaagd weekend te zijn geweest. Niet in de laatste plaats om het schitterende weer, de mooie routes (voor sommigen zelfs stukjes offroad…), het lekkere eten en drinken, de prima kamers (mét douche en toilet!) maar bovenal de gezelligheid!
Om iedereen gerust te stellen… Het duurt natuurlijk nog even, maar voor het Hotelweekend 2025 is alles al bijna rond en geregeld!
Een verslag van Bente
Het was even heel spannend of mijn Hotelweekend wel door zou gaan vanwege een (vroegtijdig) versleten ketting. Uiteindelijk kreeg ik mijn motor pas donderdagochtend om 7 uur terug (ja ja, hij werd op een aanhanger afgeleverd bij de Burger King in Harderwijk), waarna ik eindelijk mijn bagage kon vastbinden en de reis aanvangen richting De Houtsnip en met een leuke groep door naar Burgen.
Wat een bijzondere ervaring was dit Hotelweekend. De dagen zijn letterlijk en figuurlijk omgevlogen!
Op een steenworp afstand van de Moezel lag Hotel Waldeck, dat ons uitstekend heeft ontvangen en verzorgd. Overdag in groepjes cruisen door het prachtige heuvelachtige landschap en in de avond was het hotel de centrale ontmoetingsplek voor een drankje (nou ja, vele drankjes!), een hapje eten en veel gezelligheid. Zo leer je elkaar toch echt veel beter kennen, want terwijl je op de motor zit versta je elkaar bar slecht (wat wil je nou met oordoppen in!) en dan zijn de niet-rij momenten juist een welkome afwisseling 😉
Op de derde dag ben ik er solo op uit geweest. Voor mij even iets minder behoefte aan bochtenwerk. Ik ben gaan toeren door het landschap en af en toe gestopt voor een foto momentje.
Deze ochtenden in september begonnen wat frisjes maar de zon was het gehele weekend volop aanwezig en de temperatuur liep al snel op tot zo’n 28 graden! Wat een verwennerij van opgeteld 1500km!
Groeten Bente
Een verslag van Jan
Bermtoeristen… Dat was de opmerking van mijn zoon toen hij de foto’s zag.
Wat eraan vooraf ging?
Tijdens de heenreis misten we een afslag waarbij onze voorrijder (we noemen geen namen 😉) besloot om met een grote boog via een andere route weer terug te rijden. De hoofdschuddende lokale bewoners werden genegeerd en het eerst nog geasfalteerde weggetje veranderde al snel in een karrespoor.
Het met keien bezaaide weggetje werd langzamerhand slechter en daalde af, steeds verder het bos in. Een paar mountainbikers wezen hoofdschuddend de andere kant op maar ook die maakten geen indruk… de weg werd vervolgd. Uiteindelijk besloten wij (laatste 2 van de 7) maar te stoppen omdat we twijfelden over de afloop.
Al snelden hoorden we van beneden “We kunnen niet verder!”. Drie motoren waren zo ver doorgereden dat ze niet verder konden en vaststonden middenin de bush.
Er kwam een kleine reddingsoperatie op gang waarbij de motoren werden gedraaid en 7 man de motoren duwend weer naar iets hielpen wat op een pad leek.
De weg terug werd zonder verdere problemen afgelegd. Gelukkig geen schade en weer een mooi verhaal rijker.
Jan
Een verslag van Berry
Ik ben sinds dit jaar lid en heb inmiddels een heel aantal ritten gereden. Toen kwam de uitnodiging voor het Hotelweekend. Even getwijfeld omdat ik nog niet zoveel leden ken. Nu terugkijkend ben ik blij dat ik gegaan ben. Wat een bijzondere sfeer in deze groep. Vier dagen rijden, eten, drinken en gezelligheid. Veel leden leren kennen en enorm veel lol gehad.
Berry
Een verslag van Herman en Ditta
Het was even omschakelen: dacht ik eindelijk weer eens Luxemburg te doorkruisen, werden het de regio’s Moezel, Eifel, Hunsrück, Rijn en Westerwald, met ook nog de Rijn en Lahn.
Maar wat hebben we genoten van de mooie routes, de vergezichten, de haarspeldbochten, de natuur, cultuur en natuurlijk de gezellige avonden op het terras met de prachtige overdekte zitjes en in de bar met de andere clubleden.
Zo wie zo een super mooie locatie, wel wat duurder, maar prima gevonden TC. En dat op zeer korte termijn nadat het geboekte hotel de reis annuleerde i.v.m. het overlijden van de eigenaar.
Jaap ontving iedereen bij binnenkomst en wenste iedereen een heel mooi weekend nadat we compleet waren.
Leuk vonden we het ook dat we niet met allemaal ‘oude’ rotten waren, maar dat ook de jeugd vertegenwoordigd was: de M&M’s waren mee (Michiel, Marcel en Matthieu). Leuk hoor.
En dan die verhalen ’s avonds, de avonturen die sommigen hebben meegemaakt, hoe bestaat het en hoe fijn dat iedereen elke keer weer gezond en zonder kleerscheuren en ongeschonden motor terugkwam.
Duitsland met zijn ruïnes, kastelen, burchten, gigantische kerken, maar ook uitgestorven dorpen waar (bijna) geen bakker of andere horeca gelegenheid te vinden is of kuuroorden met prachtige gebouwen. Af en toe leek het of je ogen je bedrogen, zo zagen we bij Koblenz een kerk met bovenop de torenspits een kasteel. Even later bleken ze nogal uit elkaar te liggen. En dan de windmolen met niet 3 wieken, maar wel 6. Het bleken 2 molens achter elkaar. Ook leuk was een ouderwetse telefooncel, nu in gebruik als minibieb.
Hoewel het soms even zoeken was naar een stop voor koffie of iets anders, wist iedereen appeltaart, ijs, brood of wat dan ook te scoren. De keuze van het buffet in het hotel was reuze en de pizza’s op de terugweg reusachtig.
TC super bedankt voor de organisatie van wederom een mooi hotelweekend. Voor herhaling vatbaar.
Herman en Ditta
Een verslag van Mathieu
Nog niet zolang geleden heb ik mij aangemeld bij de VMTC via Marcel. Dit jaar mijn rijbewijs gehaald en wou graag met andere motorrijders in contact komen!
Ik werd al gauw door Marcel mee gevraagd voor een rit met de club naar Burgen, Duitsland. Dit leek mij superleuk, maar ook ontzettend spannend aangezien ik nog maar net mijn rijbewijs heb behaald!
Wat een geluk hebben we gehad met het weer! Elke dag een stralende zon, mooie uitzichten, goed hotel, heerlijk eten en allemaal vriendelijke en gezellige clubleden! Ik heb in die 4 dagen meer over mijn motor en het rijden geleerd dan de maanden die ik hier in Nederland heb gereden!
Dit smaakt zeker naar meer en kan niet wachten op de volgende toerrit! Bedankt voor deze geweldige ervaring!!
Met vriendelijke groet, Mathieu
Een verslag van Harold
Een paar zinnen als input voor een verslag, voor het gemak in telegramstijl:
Vertrokken vanaf de Houtsnip. Voor Bente een spannend begin van het weekend. Zij had problemen met haar ketting en kreeg haar gerepareerde motor pas om 7 uur afgeleverd in Harderwijk. De vraag was of de ketting strak bleef, in de app had ze een hulpvraag voor sleutels uitgezet.
We dachten dat de eerste dag via Venlo in Burgen zou eindigen. Door het missen van de afslag naar Garderen hebben we (Evert, Berry, Evert en Harold) een andere route genomen. Onderweg een paar keer gestopt om de route te herplannen, we hebben de route weer opgepakt vanaf de binnendoor route in …??…
Eerste ritdag was lang, maar de eerste bochten en het hotel maakte alles goed.
De tweede dag was de echte start van het bochtenwerk. Wat een mooie wegen, slingerend door een mooi landschap. De eerste haarspeldbochten was wennen. We hebben deze eerste dag de route niet helemaal uitgereden. Op tijd terug naar het hotel, drankje en eten kreeg een hogere prio.
Deze dag ook stress gehad vanwege het tanken, blijft toch lastig, het vinden van tankstations in Duitsland.
Op de derde dag hebben we het klaverblad gereden. ’s Ochtends tegen de zon in rijden was lastig. Het was af en toe wel zoeken naar de juiste route, maar een keer verkeerd gereden, gewoon weer keren en hetzelfde bochtenwerk nogmaals doen om weer op de route uit te komen. De route was ’s avonds mooi te zien op de app Relive, Berry wees ons daarop. Mooi filmpje om terug te kijken.
Bente had ervoor gekozen een dag haar eigen weg te gaan, zij wilde onder andere meer genieten van de omgeving en fotomomenten inbouwen. Het delen van fotomomenten was trouwens sowieso leuk om te doen en te zien. De gezamenlijke Hotelweekend what’s app was een leuk middel om anderen te laten meedelen.
Het pontje over de Rijn, niet de Moezel dus, was een leuke onderbreking, net als de lunch met Flammkuchen. Zo’n weekend is niet goed voor de kilo’s, de Benediktiners 0.0 smaakten ook goed.
De vierde dag: terug naar huis door de Moezel en de Eifel, mooi slot met een heerlijke stop bij de Nurnburgring (niet de tip van Jaap) en een lunch bij Osteria vlak voordat we de snelweg opgingen. Dat was weer even wennen, dat rijden op de snelweg. Saai…
’s Avonds zo lang mogelijk buiten gezeten, daarna naar binnen. Een echt kippenhok waar de whiskey en Jagermeister prima smaakten.
De verhalen van Jaap waren erg vermakelijk. Die man heeft overal verstand van, tips over eten (uiensoep in Viande), tips over routes en natuurgebieden. Als je buiten een hond zwaar hoorde blaffen was dat een reebok.
We zagen dat Gijs nog erg lenig was, hij klimt over de banken om zo snel mogelijk bij het eten te zijn. Of was het toch het toilet?
Bente had het af en toe lastig met gesprekken over LHBTIQ’s en vrouwenemancipatie met Matthieu en Marcel.
Kortom, een bijzonder gezellig en mooi weekend!
Harold
Dank voor alle mooie foto’s en verslagen! Op naar het Hotelweekend 2025!
Oh-ja, nog even een hele berg extra foto’s…
